رمضان، ماه اوج حضور
قوچان، ایشان زاده/ رمضان، زمان مقدسی است و فرشتگان از کرانه های ملکوت، شب بیداران و نیایشگران سحرگاهان را به دیدار آیه های نور می برند. حضرت دوست بر مومنان و میهمانان ضیافتش بشارت داده است. دیده های حق بین و خداجو به نور عبادت به طور سینای دیدار می روند و از تماشای او مدهوش و بی خود از خود می شوند.
سالک رمضان با اشتیاق فراوان قدم بر این منزل می نهد، آن گونه که حضرت سجاد(ع) به هلال و زمان این ماه مبارک و شریف سلام می کند. در معنای رمضان گفته اند:... رمضان سنگ گرم است. از سنگ گرم پای روندگان می سوزد یا مشتق از رَمَض، به معنی سوختن است چون ماه صیام، گناهان را می سوزاند و سوخته شدن پای از گرمی زمین که این ماه موجب سوختگی و تکلیف نفس است... برخی از اهل معرفت نیز «رمضان» را اسمی از اسمای الهی دانسته اند و در اصطلاح عارفان از رمضان به عنوان برترین بارگاه و درگاه عرض نیاز تعبیر شده است که جان آدمی در آن به اوج حضور می رسد. اینان روزه می دارند و هر لحظه جان را به دیدار آیه های نور می برند.خواجه عبدا... انصاری در این باره عباراتی لطیف دارد: «چنان که تو تن را روزه می داری و از طعام و شراب باز می داری، ایشان دل را به روزه در آرند و از جمله مخلوقات بازدارند. تو از بامداد تا شبانگاه روزه داری، ایشان از اول عمر تا آخر عمر روزه دارند. میدان روزه تو یک روز است. میدان روزه ایشان یک عمر...»آری، لحظات پرواز لطیف روح تا اوج است و هنگامه پر احساس سحر در تمنای بلند سوختن و محو شدن که رمضان، سوز و گداز عارفان را می بیند و باز هم سوختن بال فرشتگان در این آتش و عظمتش، پرسشی برایش می شود که چرا؟! این همه راز و نیاز و عجز و رمز برای چه و برای کیست؟ماه تهی شدن از من و خود، آشنایی با راز معرفت و همراه شدن با آفریننده عشق و هستی. فرصتی برای عبور از مرزهای تاریک دنیا، گم شدن در خویش و پیدا کردن خود، ماه شب های بی انتها و بیداری، ماه اندوه، در عین شادی و شادی در عین اندوه...بارخدایا! ما را هم در این ماه مبارک و ضیافت خود بپذیر.