محمد باقر قالیباف ، آیت الله عطاردی قوچانی الگوی مجاهدت علمی بود
محمد باقر قالیباف: آشنایی‌ام با عالم ربانی حاج‌شیخ عزیزالله عطاردی به حدود ۲۰ سال می‌رسد و در سال‌های نه‌چندان دور هر زمان فراغتی حاصل می‌شد در تهران یا مشهد به حضور ایشان می‌رسیدم.
چهره همیشه متبسم، جدیت، مناعت طبع و علاقه وافر به تحقیق و پژوهش همراه با لهجه شیرین و دلنشین کرمانجی که یادگار زادگاهش قوچان بود از ویژگی‌هایی بود که هر مخاطبی را در اولین برخورد با این عالم ربانی و محقق مجذوب می‌کرد. مردی که از سال1332 برای تحقیق، پژوهش و تحصیل عازم تهران شد و تمامی عمر شریف خود را بدون هیچ توقعی صرف خدمت به اهل بیت(ع) و فرهنگ اصیل اسلامی شیعی کرد.
تمامی کسانی که حاج‌شیخ عزیزالله عطاردی را می‌شناسند می‌دانستند که محضر ایشان در همه حال حتی همین سال‌های اخیری که در بستر بیماری به‌سر می‌بردند محل بحث و تبادل‌نظر در مباحث علمی بود. ایشان از هر فرصتی برای ارائه تجربیات و اندیشه‌های خود به حاضران استفاده می‌کرد و خاطرات خود را از محضر آیت‌الله سیدمحمدهادی میلانی و همچنین سفرهای عدیده‌اش که غالبا با پای پیاده به پاکستان، هندوستان و کشمیر و بهره‌مندی از کتابخانه‌های بزرگ حیدرآباد و نیز سختی‌ها و مرارت‌های متعددی که در راه ترویج و حفظ میراث معنوی هر انسانی را در مقابل این عزم و اراده و جهاد علمی به تعلیم وامی‌داشت.
شاید در کنار سختکوشی و استفاده از فرصت‌ها و همچنین مطالعات وسیع میدانی و مبتنی بر روش تحقیق بتوان بزرگ‌ترین ویژگی این عزیز را استقلال و خوداتکایی و عدم وابستگی رسمی به نهادهای دولتی و غیردولتی در مسیر پژوهش و تحقیق دانست. مردی وارسته و متدین و اخلاقی که بیشتر عمر خود را به تحقیق و پژوهش پرداخت. ایشان تنها مستندنویس شیعی است که وسیع‌ترین مسند و دایره‌المعارف شیعی را به‌تنهایی به نگارش درآورده و فرهنگ تمدنی بزرگ را به تصویر کشیده است. آثار او بالغ بر 100جلد کتاب به زبان‌های عربی و فارسی است که شاید بتوان مسند ائمه اطهار(ع) و همچنین فرهنگ 100جلدی خراسان را از مهم‌ترین آنها دانست.
وارستگی و زهد این بزرگمرد او را بی‌نیاز از همه‌کس کرده بود و در ملاقات‌هایی که با ایشان داشتم تنها دغدغه ایشان حفظ میراث و آثاری بود که سال‌ها با مرارت‌های فراوان به تألیف، ترجمه و تدوین آنها پرداخته بودند که درنهایت در زمان حیات ایشان مجموعه‌ای به‌نام مرکز فرهنگی خراسان در منطقه دربند و سه‌راه جعفرآباد تأسیس شد که محل نگهداری و جمع‌آوری کلیه محصولات علمی این عالم ربانی بود.
بی‌گمان توجه عموم مردم به‌ویژه جوانان به شیوه و سبک زندگی بزرگانی همچون آیت‌الله شیخ‌عزیزالله عطاردی و ترویج و معرفی ابعاد شخصیتی آنها می‌تواند چراغی روشن را در روزگار ما فراروی نسل جوان که کمتر با این افراد آشنایی دارند فراهم سازد. رحلت این بزرگمرد تلاشگر در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان اهالی تحقیق و پژوهش و اخلاق را متأثر کرد. ان‌شاءالله با حفظ و گسترش دستاوردهای ارزشمند علمی آن عزیز سفرکرده که مصداق بارز «عاش سعیدا و مات سعیدا» هستند از باقیات و صالحات به‌جای مانده ایشان نهایت بهره‌برداری صورت پذیرد.